Achtste dag.
Laat op de Teide vandaag, en voor de laatste keer op deze reis.
Begonnen met een nieuw plan: Op een hoog punt boven Los Roques, een grootse toeristen trekpleister, neem ik een glijdend overzichtsshot van de hele situatie beneden me. Die opname maak ik 12 keer opnieuw, zo exact gelijkend mogelijk. De twaalf keer monteer ik achter elkaar.


Fragment (helaas is van de mensen weinig te zien op deze maat)

Tweede werk van vandaag is de Liggende Steen (werktitel), een hectisch draaiende videocamera, filmt allerlei elementen van het landschap en komt tot stilstand bij een liggende steen. Het geluid is dan verdwenen, alle beweging is eruit. Na enkele minuten herneemt de camera zijn hectische route en komt het geluid terug.


(Liggende steen (werktitel), videostill)

Morgen de laatste dag van mijn verblijf. Laat in de middag naar het vliegveld. Alles moet nog uitkristalliseren, video's moeten nog gemonteerd, beslissingen nog genomen worden. Maar de opbrengst maakt mij voorlopig best enthousiast.

Zevende dag.
Mooi rustig weer en hier lijkt weinig wind. Ik zit aan de koffie bij Parador en overweeg dat ik het best eerst de SteenStaan video kan maken.



Op een grote open zandvlakte waarop vrijwel niets staat waaraan je de wind in beeld kunt waarnemen. Soms wappert een broekspijp en heel soms zie je wat zand opstuiven ver weg. Verder hoor je alleen aan het geluid hoe de wind jaagt. Twintig minuten gestaan met die steen en toen werd hij me te zwaar. Mooie tijd ook wel.
De onbarmhartige kaalheid van de video spreekt me erg aan. Geen concessies ten aanzien van het concept.



Naar Lavas Negras om video-opnamen te maken van het lopen op lava steen. Ik heb ook dit beeld al eens gemaakt in een onbevredigende poging van 8 jaar terug.
Geluid is wel mooi maar het beeld zelf betekent nu toch te weinig, ga ik vrijwel zeker niet gebruiken.

Later in de middag.
Een plek gevonden voor een tweede versie van SteenStaan. Meer decor, voor een steenwand met struiken. Ik heb een proef gemaakt van enkele minuten.
Maar eigenlijk weet ik het al, vind ik de eerste veel sterker.



Morgen de laatste dag naar de Teide. Geen idee wat het gaat worden.

Zesde dag.
Vanochtend bezig geweest met dit blog omdat er gisterenavond andere zaken waren. De zee is weer eb, beetje voorspelbaar geef ik toe.

Om een uur of twee gaan eten, ergens via een zandpad op een moeilijk toegankelijke plek, een tent met een dak van gedroogde bananenbladeren en Cubanen die het lekkerste van de Cubaanse en de Canarische keuken combineren.



Bij terugkomst ziet de zee er beter uit. Spullen gehaald en een uur video opgenomen. Het zal nu toch bruikbaar moeten zijn.
's Avonds verder gegaan met het werk aan de Montaña Blanca video.
Kost veel tijd om het precies goed te krijgen.
Morgen ga ik het Steenstaan plan uitvoeren op een nog nader te bepalen locatie.

Vijfde dag.
's Morgens gelijk naar het strand. Maar het blijkt nu eb te zijn, en dan zijn er niet die zuigende golven die ik wil hebben. Het is zaterdag en goed weer dus even later (bij vloed) zullen er badgasten en vissers zijn.

De plannen herschikt en dus in de auto op weg naar de Teide. Het idee is een video te maken op Montaña Blanca. Wolken op de achtergrond in beweging, die in het algemeen zo traag is dat je echt moet focussen om die beweging waar te nemen.
Dit moet een contrast zijn met wat op de voorgrond gebeurt.



Na lang zoeken en van hot naar her klauteren de goede plek gevonden.
Er staat vrij veel wind voor de microfoon. Ik probeer de camera zoveel mogelijk in de luwte te plaatsen.

Op de voorgrond komt om de 10 tellen mijn hand in beeld waaruit ik een steentje laat vallen. Langzaam vormt zich een hoopje. Een regelmatige en mechanische beweging maar in het hoofd geteld dus met onontkoombare onnauwkeurigheid.



De herhaling van bewegingen, het pakken van een steentje, het overgeven van rechter naar linkerhand en het dan weer laten vallen, ervaar ik op zichzelf als een aangename gestructureerde bezigheid. Het werk spitst zich voor mij vooral toe op deze fysieke handeling. De video is hiervan de registratie.

(Dit filmpje duurt slechts 30 seconden. Het feitelijke werk duurt 30 minuten.)

Vierde dag.
Ik heb besloten maar in San Juan te blijven vandaag. Ik wilde me eerst even wat beter concentreren op mijn thematiek.

Wat ideeën op papier gezet, hopend dat ik de gelegenheid ga tegenkomen om ze goed uit te voeren. Het moet maar net allemaal kloppen.

Op zeker moment naar zee gegaan en daar aangekomen wist ik gelijk wat voor video ik wil gaan maken. Het moet in zo'n situatie vaak op het eerste gezicht klikken.



Een eerste proefje staat hieronder. Morgen moeten de definitieve opnamen worden gemaakt voor ik weer de berg op ga.
Toen ik daar vanmiddag voor terugging waren er voortdurend mensen op het strand.



Het waait en het is redelijk koud en bewolkt (in verhouding dan). Ik hoop dat het morgenochtend rustig weer is anders wordt het niks aan zee.

Derde dag.
Toch nog behoorlijk verbrand gisteren. Mijn handen (die was ik vergeten in te smeren) en mijn nek (ondanks het insmeren). Vandaag maatregelen treffen om problemen te voorkomen. Vanwege de zon niet al te vroeg naar boven.

In eerste instantie naar de Lavas Negras om geluidsopnamen te maken van het lopen op lavasteen. Heel veel wind en veel te veel auto's dus ik was er gauw klaar mee, dat gaat niet lukken zo. Het is erg druk vandaag, feestdag natuurijk dus iedereen vrij.

Met de verbranding in het achterhoofd ben ik terug naar El Portillo gegaan, waar voortdurend dikke mist hangt. Het is behoorlijk koud.
In deze buurt heb ik eerder de video Staan gemaakt. Op een vergelijkbare plaats nu twee foto's gemaakt met de bedoeling ze door middel van een montage tot een geheel te maken. Een erg landschappelijk idee denk ik.



Ik wil graag verder met het denkbeeld van gisteren dat mijn werk vooral over stilstand moet gaan, over het dode punt. Vooral in relatie tot video. Probleem met een wat zware wandeltocht als deze is dat er door de fysieke inspanning van het lopen geen ruimte over is in mijn hoofd om over ideeën na te denken. Ik zal me er terug in San Juan mee bezig moeten houden. Terug bij de auto ben ik flink nat geregend en moe en is het bovendien al tegen zevenen.



Onderweg naar beneden nu eindelijk wat foto's gemaakt van het beschadigde bos in de mist. Ik wordt er dagelijks door gefascineerd maar het is een lastige plek om te stoppen.
Terug in San Juan ben ik met P in de wijnkelder van Francesco een salade gaan eten en zijn zelfgemaakte wijn gaan drinken. Met uitzicht op het rotsblok dat ooit poseerde voor het fotowerk Break. Dat denken over de stilstand zal wel morgenochtend worden.

Tweede dag.
De hele nacht regen en ook 's morgens werd het niet droog. Na het ontbijt naar boven gereden, en naar verwachting reed ik daar aangekomen onder de wolken uit de zon in.

Eerst maar gestopt bij Montaña Blanca. Ik was toch weer benieuwd of die plek er nog hetzelfde uit ziet (wat natuurlijk zo zal zijn).
Op Montaña Blanca heb ik in '91 onder andere deze foto gemaakt:



Na een meter of 300 lopen leek me deze stijle klim toch niet echt slim voor de eerste wandeldag en ben ik weer omgedraaid. Een beetje kalmer aan beginnen maar, wat meer geduld.
Een kilometer verder begonnen aan een de wat vlakkere route naar Cañada Blanca.

Misschien moet het werk wat ik hier ga maken gaan over bewegingloosheid, meer dan over beweging. Uitgerold.., definitief tot stilstand gekomen…
Wat op de grond ligt kan niet meer vallen.



Ik vraag me af of het al jaren geplande werk Steenstaan, nog steeds een wat dubieuze werktitel, uiteindelijk een performance moet worden van een uur. Is de tijdsduur een meerwaarde? Er blijft natuurlijk altijd tijdsverloop zichtbaar, de wolken, het waaien van struiken, geluid.
Voorlopig nog maar een proef gemaakt op foto.



Via Parador weer terug, kriskras door een min of meer vlak terrein vol stenen en struiken. Soms is het pad duidelijk, soms ook helemaal niet. Voortdurend speuren naar structuur, naar een betekenisvolle combinatie van stenen.